มีชีวิต...เพื่ออิสรภาพ
ประเทศเกาหลีเหนือต้องเผชิญกับภาวะอดอยากอย่างรุนแรงผู้คนป่วยด้วยโรคขาดสารอาหาร ข้างถนนมีศพนอนตายเกลื่อน ยอนมีและพี่สาวต้องเข้าป่าไปหาใบไม้หรือแมลงกินเพื่อประทังชีวิตจนในที่สุดพี่สาวของเธอทนความอดอยากต่อไปไม่ไหว และตัดสินใจหนีไปประเทศจีนแม้ว่าเธอกับแม่จะออกตามหาไปทั่วหมู่บ้าน แต่ก็หาตัวพี่สาวไม่พบยอนมีจึงตัดสินใจไปตามหาพี่สาวที่ประเทศจีน และเมื่อเจอพี่สาวแล้วเธอจะมาพาพ่อไปอยู่ด้วยกัน
ยอนมีเข้าใจผิดมาตลอดว่าประเทศจีนจะต้อนรับเธอในฐานะผู้ลี้ภัยแต่ในความเป็นจริง เธอและแม่ถูกหลอกเข้าสู่วงจรการค้ามนุษย์แม่ต้องยอมโดนข่มขืนเพื่อปกป้องยอนมี และถูกขายไปเป็นเมียทาสของชาวนาในขณะที่ยอนมีต้องยอมเป็นเมียน้อยของนายหน้าเพื่อแลกกับการที่เขาจะซื้อตัวแม่กลับมาและพาพ่อของเธอหนีมาจากเกาหลีเหนือ
พ่อมาในสภาพย่ำแย่กว่าเดิมมากนายหน้าไม่สบอารมณ์นักเพราะเขาหวังว่าจะใช้พ่อทำงานทดแทนกับค่าใช้จ่ายที่เสียไปแต่เขาก็ยังใจดีพาพ่อไปรักษา แม้ว่าสุดท้ายแล้วผลจะออกมาว่าพ่อของยอนมีป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย และแหลือเวลาอีกไม่มากนายหน้าก็ยังอนุญาตให้พ่ออยู่ด้วยกัน และคอยดูแลเขาอย่างดีจนวาระสุดท้าย
ยอนมีต้องช่วยนายหน้าเป็นล่ามให้กับผู้หญิงเกาหลีเหนือที่ถูกหลอกมาขายแต่ในระยะหลังๆ รัฐบาลจีนมีมาตรการปราบปรามการค้ามนุษย์เข้มงวดมากขึ้นทำให้ธุรกิจของนายหน้าต้องสะดุดอยู่ตลอด เขาจึงหันไปหาเงินด้วยการเล่นการพนันและหมดตัวในที่สุด ยอนมีสงสารจึงมอบเงินทองที่นายหน้าเคยให้แก่เขาเพื่อซื้ออิสรภาพของตัวเองกลับคืนมา
ยอนมีสืบข่าวทราบมาว่ามีพวกพระของคริสต์ศาสนาสามารถพาชาวเกาหลีเหนือลี้ภัยไปเกาหลีใต้ได้โดยแลกกับการที่ต้องเรียนคำสอนของศาสนาคริสต์ นอกจากนี้พวกพระยังสอนวิธีอ่านแผนที่ และการใช้เข็มทิศ เพราะยอนมี และคนอื่นๆในกลุ่มจะต้องเดินเท้าข้ามทะเลทรายโกบีเพื่อไปยังชายแดนมองโกเลีย พวกเธอไม่กล้าแม้จะใช้ไฟฉายและต้องอาศัยดาวเหนือช่วยนำทาง
เมื่อยอนมีและพวกมาถึงมองโกเลียเธอถูกกักตัวอยู่ในค่ายนานหลายสัปดาห์จนกระทั่งมีเจ้าหน้าที่จากเกาหลีใต้มารับพวกเธอกลับประเทศชาวเกาหลีเหนือทุกคนจะต้องถูกสอบสวนเสียก่อนว่าไม่ใช่สายลับแล้วจึงถูกส่งต่อไปยังค่ายอบรมการใช้ชีวิตในเกาหลีใต้ หลังออกจากค่ายยอนมีตั้งใจเรียนหนังสืออย่างหนักจนได้เข้าศึกษาต่อในมหาลัยชั้นนำในสาขากฎหมาย เธอสามารถลบคำสบประมาทที่ว่าคนเกาหลีเหนือนั้นโง่และไม่สามารถเรียนสู้เด็กเกาหลีใต้ได้ นอกจากนี้ยอนมียังเริ่มอาชีพการเป็นแขกรับเชิญและพิธีกรในรายการเกี่ยวกับชีวิตในเกาหลีเหนือแม้ว่าเธอจะอยากลืมเรื่องเลวร้ายนั้นไปเสียแต่การได้ออกทีวีถือว่าเป็นโอกาสดีที่จะตามหาพี่สาวที่หายตัวไป
ยอนมีได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุม one young world เพื่อกล่าวสุนทรพจน์เรื่องการหลบหนีจากเกาหลีเหนือ เธอเคยคิดว่าหากเธอหมดลมหายใจไปในทะเลทราย คงไม่มีใครสนใจเป็นแน่ แต่ตอนนี้ทุกคนแคร์และทุกคนรับฟังเรื่องราวของเธอ
พี่สาวของยอนมีลี้ภัยมาเกาหลีใต้ได้สำเร็จและในฤดูใบไม้ผลิ ปี 2015 แม่ได้บินกลับไปพาเถ้ากระดูกของพ่อมาจากประเทศจีนและในที่สุด สมาชิกครอบครัวก็ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งยอนมียังหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้ทำตามคำขอของพ่อที่ขอให้เธอนำเถ้ากระดูกไปฝังรวมกับญาติๆและได้ไปเยี่ยมหลุมศพของย่าแล้วบอกเธอว่า โชซอนได้รวมเป็นหนึ่งอีกครั้ง
"When I was crossing the Gobi desert, scared of dying, I thought nobody in this world cared. It seemed that only the stars were with me…
But you have listened to my story. You have cared… Thank you very much."
ความจริงที่โหดร้ายของเกาหลีเหนือ : -ห้ามกระซิบ เพราะแม้แต่นกหรือหนูก็อาจได้ยิน
- เพื่อนบ้านของยอนมีถูกประหารในที่สาธารณะเพราะโทรศัพท์ไปต่างประเทศ
- ชาวบ้านถูกประหารชีวิต เพราะฆ่าวัวกิน(ในเกาหลีเหนือ วัวถือเป็นสมบัติของรัฐ และมีความสำคัญในการทำเกษตรกรรม)ยอนมีตระหนักได้ว่า ชีวิตของผู้คนนั้นมีค่าน้อยกว่าสัตว์เสียอีก
- ชาวเกาหลีเหนือเทิดทูนผู้นำคิม เหมือนพระเจ้าผู้คนถึงขนาดเชื่อว่า ผู้นำคิมสามารถบังคับลมฟ้าอากาศได้
- ที่เกาหลีเหนือไม่มีการนับถือศาสนาเพราะทุกคนต้องนับถือผู้นำคิม
- ชาวเกาหลีเหนือไม่สามารถเดินทางไปต่างเมืองได้หากไม่ได้รับอนุญาต
และอื่นๆอีกมากมาย อ่านต่อได้ในหนังสือจ้า
ภาษา : ศัพท์ง่าย ทั้งที่เป็น nonfictionแต่อ่านแล้ววางไม่ลงเลย
ความรู้สึกหลังอ่าน : อ่านแล้วปวดใจอะไม่น่าเชื่อว่าจะมีประเทศแบบนี้อยู่บนโลก ผู้คนอดอยากจนแทบจะกินกันเองแต่ไอ้อ้วนแม่งอยู่อย่างสุขสบาย หวังว่าสักวันจะมีใครทำอะไรได้บ้าง เฮ่อออเราว่ายอนมีเก่งมากๆเลยนะที่ผ่านเรื่องแบบนี้มาได้โดยไม่เป็นบ้าไปซะก่อนกว่าจะหนีรอดจากเกาหลีเหนือ, จีน มาได้ยังต้องมาดิ้นรนในเกาหลีใต้อีก ชีวิตเธอนี่ยิ่งกว่าละครอีกนะ น่ายกย่องจริงๆ*ตบมือสิคะท่านผู้ชม*
คะแนน : 5/5 น่าหามาอ่านนะเป็นหนังสือที่ดีทีเดียว จะได้เปิดหูเปิดตามองโลกด้านอื่นๆมั่ง (ด้านโหดร้ายนะ 55)และเรื่องของยอนมีอาจเป็นแรงบันดาลใจให้คุณก็ได้นะเออ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น